Yenişehir Emek ve Demokrasi Platformu sözcüsü Erkan Erdem yazdı; “Bugün Dünya Çocuk Hakları Günü ama biz kutlayamıyoruz!
Çünkü bu ülkede milyonlarca çocuk hala yoksulluğun, açlığın ve sömürünün pençesinde yaşam mücadelesi veriyor.
Yenişehir Emek ve Demokrasi Platformu’nun sözcüsü olarak değil yalnızca; bir yurttaş, bir insan ve bir vicdan sahibi olarak konuşuyorum:
Türkiye’de çocukların önemli bir bölümü, henüz hayatlarının başında yoksulluğun, dışlanmanın ve eşitsizliğin içine bırakılıyor.
Çocukluk dediğimiz o en masum dönem, birçok çocuk için mücadeleye dönüşmüş durumda.
“TÜRKİYE’DE ÇOCUKLARIN DURUMU AĞIR”
Türkiye’de 7 milyon çocuk, yoksulluk veya sosyal dışlanma koşullarında yaşıyor.
Çocukların %43,6’sı yoksulluk içinde ve her 3 çocuktan 1’i okula aç gidiyor.
Derin Yoksulluk Ağı’nın açıkladığı verilere göre:
Bu yıl 612 binden fazla çocuk eğitim dışında kaldı.
108 haneden 22 çocuk, yoksulluk nedeniyle örgün eğitimi bırakmak zorunda kaldı.
108 haneden 91 aile, çocuğu ile okula öğün gönderemiyor.
Çocuk işçiliği oranı, MESEM kapsamı dışında tutulduğunda %24,9’a yükseldi.
Yani her 4 çocuktan 1’i artık çocuk işçi. MESEM’de haftanın dört günü işte, bir günü okulda olan 505 bin çocuk ise bu düzenin eğitim değil sömürü olduğunu gösteriyor.
İSİG Meclisi verilerine göre:
2025 yılında 82 çocuk, işyerlerinde hayatını kaybetti.
Bir çocuğun iş cinayetinde ölmesi kaza değildir; toplumsal ve siyasal bir sonuçtur.
“ÇOCUK İŞÇİ OLMAZ. ÇOCUK GELİN OLMAZ”
Buradan açıkça bir kez daha söylüyorum:
Çocuk işçi olmaz.
Çocuk gelin olmaz.
Çocukların omzuna yük değil, hayal koyulur.
Bir çocuğun oyun oynaması gereken yaşta çalıştırılması, eğitimden koparılması veya ona gelinlik giydirilmesi gelenek yada kültür değildir.
Bu, suçtur.
Her çocuğun hakkı; eğitim, oyun, sevgi, barınma, beslenme ve güven içinde yaşama hakkıdır.
Bu haklar lütuf değil; evrensel insan haklarının temelidir.
“BİR TEK ÇOCUĞUN AÇ YATMADIĞI, ÜŞÜMEDİĞİ, ÇALIŞMAK ZORUNDA KALMADIĞI BİR ÜLKE”
20 Kasım vesilesiyle şunu söylüyorum:
Bu ülkenin geleceği, beton binalarda değil; çocukların gözlerindeki ışıktadır.
O ışık sönüyorsa, ülke kararıyor demektir.
Ben, Yenişehir’den bütün Türkiye’ye sesleniyorum:
Bir tek çocuğun bile aç yatmasına razı değilim.
Bir tek çocuğun bile okuldan kopmasına razı değilim.
Bir tek çocuğun çalışmasına, sömürülmesine, evlendirilmesine razı değilim.”
